Destijds werden Joden ook al vervolgd en nadat Samuel familie in Rusland heeft verloren, besluit hij naar Palestina te vluchten. Samuel zag Palestina als het beloofde land en wilde daar een nieuw leven opbouwen. Eenmaal in Palestina ontmoet Samuel de Palestijn Ahmed Ziad. Ahmed is een Palestijn die het niet breed heeft en bereid is een stuk grond aan Samuel te verkopen. De twee mannen worden vrienden en besluiten samen op het stuk land te gaan wonen en noemen de plek “de tuin van de hoop”. Ondanks dat de ene familie Joods is en de ander Palestijs hebben ze dezelfde wens, namelijk gelukkig samen op het stuk land te mogen wonen. Generatie op generatie woont op het stukje land totdat de vriendschap tussen de twee families onder druk komt te staan.

Met name de achterliggende gedachte sprak mij enorm aan. Twee gezinnen, twee geloven, en toch een hechte vriendschap en dezelfde wensen en hoop. Het boek blijft boeien van de eerste tot de laatste bladzijde.

Wil u dit boek ook lezen? U vindt het bij de Bibliotheek Noord Veluwe!  

• Titel: Schiet maar, ik ben toch al dood (Julia Navarro)
• Uitgeverij: Wereldbibliotheek
• Jaar van uitgave: november 2015
• Aantal pagina’s: 768