Bette Westera portretteert elk van de 12 bewoners in twee verzen: een over hoe hij of zij vroeger was en een over nu. Duidelijk wordt dat ze allemaal zo hun eigenaardigheden hebben, want een vos verliest misschien wel zijn haren, maar niet zijn streken. Zo slaapt meneer Van Dam, die vroeger dakloos was, niet in zijn bed maar tussen de violen. En mevrouw De Vries haalt gevaarlijke capriolen uit op de ladder omdat ze vroeger acrobate was. En

Mevrouw Van Veen van kamer 1
is haast de hele week alleen.
Ze leest een boek, ze kijkt tv,
ze drinkt een kopje koffie mee
omdat het van de zusters moet.
Alleen-zijn vinden die niet goed.

Zo lijkt mevrouw Van Veen uit het eerste gedicht een eenzame bejaarde mevrouw. Maar dat valt wel mee. Ze heeft zeven zonen die elke zondag langs komen om hun moeder voorzichtig in bad te doen. Met lavendelolie en met zeven zachte, warme doeken om haar weer af te drogen. 

Zo gaat dat elke zondag en ze vinden het een feest,
die zonen – maar mevrouw Van Veen nog wel het allermeest!

Prachtige gedichten met veel humor die vooral laten zien dat oudere mensen al een heel leven geleefd hebben. En dat bewoners van een verzorgingshuis geen mensen zijn zonder verleden. Ze zijn zoals ze zijn door wat ze hebben meegemaakt. Misschien heeft jouw oma ook iets heel speciaals meegemaakt. Of is jouw opa heel bijzonder! Vraag er maar eens naar.

En voor de ‘grote mensen’: een gedicht met humor laat niet alleen bij een kind maar ook bij een volwassene een goed gevoel na. En ikzelf ging me dingen herinneren van mijn eigen opa en oma. Die waren óók heel speciaal. Een grappig en soms ontroerend kijkje achter kamerdeuren…een aanrader voor klein en groot!

Wilt u dit boek ook lezen? U vindt het bij de Bibliotheek Noord-Veluwe!
Liesbeth Postma, collectioneur Team Centraal Collectioneren Gelderland, Arnhem

Schrijver: Bette Westera
Titel: Aan de kant, ik ben je oma niet!
Uitgeverij: Gottmer, Haarlem
Jaar van uitgave: 2012
Aantal pagina’s: 49