In een onverbloemd grappige stijl stelt hij zijn partners in crime voor (jazeker er komt vissenmoord om de hoek kijken) waar vooral vriend Evert de dwarsligger is die de trein niet laat ontsporen. Tezamen met Hendrik richt hij de rebellenclub Omanido op. Oud maar niet dood! Zes leden telt de club en als voorwaarde tot lidmaatschap geldt dat het geen zeurpieten, dommeriken of verraders mogen zijn. Volgens Hendrik maken de meeste bewoners zich aan één van deze punten schuldig. Gezamenlijke maaltijden, borreluurtjes met veel bitterballen en uitstapjes leveren jaloerse en verwijtende blikken op.

Het samenzijn van de Omanido-leden loopt als een rode draad door het zwart-witte dagboek, maar Hendrik heeft veel meer te vertellen. Zijn besmuikte strijd met directrice Stelwagen die zich uitstekend weet te verschuilen achter nooit openbaar gemaakte reglementen, de aanschaf van een blitse scootmobiel die snel opgevoerd dient te worden, de eeuwige conversaties in de recreatiezaal die altijd gaan over ouderenzorg, de ouderenpartij van Henk Krol die hoog stijgt en diep valt of de kookkunst van de dienstdoende kok die dagelijks de overtreffende trap van gaar-gaarder-gaarst repeteert.Het zijn allemaal kostelijke observaties.

Een boek voor ouderen die zich zullen herkennen (en misschien wel schrikken), maar ook voor hen die de uiterste houdbaarheidsdatum nog ver voor zich weten.

De korte stukken tekst beginnen op een zeker moment te vermoeien. Toch blijft Hendriks humoristische kijk op het leven boeien.
Een reden voor mij om dit boek toch als biebtip te noemen.

Wilt u dit boek ook lezen? U vindt het bij de Bibliotheek Noord-Veluwe!
Marijke Petersen, Bibliotheekmedewerker

• Schrijver: Hendrik Groen
• Titel: Pogingen iets van het leven te maken
• Uitgeverij: Meulenhoff
• Jaar van uitgave: 2014
• Aantal pagina’s: 327