Lees het verhaal van Ineke Brederveld

‘Ik wilde iets doen met mijn achtergrond als kleuterleidster’

Wie: Ineke Brederveld (75)
Woont in: Elburg
Leest graag: ,,Oh, van alles! Ik ga vaak op zoek naar boeken die in recensies in de krant worden aanbevolen. Het is echt heel verschillend wat ik lees.’’

Dag Ineke, wat doe je bij de bibliotheek en wat houdt dat in?
,,Ik ben vrijwilliger bij de VoorleesExpress. Ik geef in periodes van twintig weken aan huis taalles aan kinderen in de leeftijd van 3 tot 8 jaar. Dat doe ik door ze voor te lezen. Meestal uit prentenboeken. En daar doe ik vervolgens iets creatiefs mee. Voor elk boek dat we samen hebben gelezen regel ik een afbeelding. Bij bijvoorbeeld het boek ‘De gele ballon’, knip ik vooraf een gele ballon uit. Die mag het kind dan in een boek plakken. Ik schrijf er dan wat woordjes bij die we samen oefenen. Aan het eind van de twintig weken heeft het kind zo een eigen boek. Een naslagwerk van welke boeken zijn gelezen. Ik stel er ook vragen over zoals ‘wat hebben we gelezen’, ‘waar ging het over’, ‘vond je het leuk’, dat soort dingen. Dat werkt heel goed.’’

Waarom ben je vrijwilliger geworden en hoe lang ben je hier al mee bezig?
,,Nadat ik met pensioen was gegaan wilde ik iets doen met mijn achtergrond als kleuterleidster. Bij de bibliotheek vond ik deze functie die heel goed bij mij past. Dat is nu alweer negen jaar geleden.’’

Wat deed je hiervoor?
,,Ik heb 35 jaar in het onderwijs gezeten. In Apeldoorn. Als kleuterjuf en juf van groep 3.’’

Wat is voor jou het leukste aan het helpen in de bibliotheek?
,,Dat je op een kleine manier iets kunt betekenen voor kinderen en hun ouders. Je komt natuurlijk niet voor niets in zo’n gezin. Die kinderen kampen met taalproblemen. Dat kan door een buitenlandse achtergrond zijn, maar ook een hele andere oorzaak hebben. Sommige kinderen hebben een achterstand door gehoorproblemen. Die missen daardoor heel veel. Samen die achterstand inhalen, dat is mijn doel. En kinderen die niet taalgevoelig zijn, zijn vaak bang. Die angst probeer ik samen met ze te overwinnen. Dat lukt gelukkig vaak wel. Ik probeer ze op hun gemak te stellen met boeken die verrassen.’’

Heb je nog een anekdote voor ons?
,,Ik had een keer een jongen die taal maar niks vond. Hij bleek gehoorproblemen te hebben gehad en was duidelijk bang. De eerste keer dat ik kwam bleef hij drie kwartier in de gang staan terwijl ik aan de keukentafel zat. Ik heb gewoon voorgelezen uit ‘Pas op, een krokodil!’ en met zijn moeder gepraat. De volgende keer las ik weer voor uit het krokodillenboek. Toen kwam hij al in de deuropening staan. Al vijf meter gewonnen. ‘Je moet toch een keer komen kijken hoe scherp die tanden van de krokodil zijn hoor’, zei ik tegen hem. De derde keer kwam hij in de keuken naast de tafel staan en de vierde keer stond hij me buiten al op te wachten. Heel mooi vond ik dat. Hij had zijn angst overwonnen.’’

Wat zou je zeggen tegen mensen die overwegen ook te komen helpen in de bieb?
,,Doen! Het is ontzettend belangrijk.’’